تاریخچه اینترنت اشیا

اینترنت اشیا مدت زیادی نیست که وجود دارد. در واقع از اوایل دهه ۱۸۰۰ چشم اندازهایی از برقراری ارتباط ماشین آلات با یکدیگر مشاهده شده است.  از زمان ایجاد تلگراف (اولین تلفن ثابت) در دهه های ۱۸۳۰ و ۱۸۴۰ ، ماشین آلات توانسته اند ارتباطات مستقیم را ارائه دهند. اولین انتقال صدای رادیویی که به عنوان “تلگرافی بی سیم” توصیف شده است ، در ۳ ژوئن ۱۹۰۰ انجام شد که یکی دیگر از اجزای ضروری برای توسعه اینترنت اشیا بود. توسعه رایانه ها نیز از دهه ۱۹۵۰ آغاز شد. در ادامه به تاریخچه اینترنت اشیا بیشتر می پردازیم:

در مورد تاریخچه اینترنت اشیا چه می دانید؟

اینترنت ، که خود یکی از اجزای مهم اینترنت اشیا است ، در سال ۱۹۶۲ به عنوان بخشی از DARPA (آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی) آغاز به کار کرد و در سال ۱۹۶۹ به ARPANET تبدیل شد. در دهه ۱۹۸۰ ، ارائه دهندگان خدمات تجاری ، حمایت از استفاده عمومی از ARPANET را آغاز کردند و به آن اجازه دادند که به اینترنت مدرن ما تبدیل شود. ماهواره های موقعیت یابی جهانی (GPS) نیز در اوایل سال ۱۹۹۳ با وزارت دفاع یک سیستم پایدار و بسیار کاربردی از ۲۴ ماهواره ایجاد کردند. بعد از آن نیز به سرعت ماهواره های تجاری خصوصی در مدار قرار گرفتند. در حال حاضر همانطور که می دانید ماهواره ها و تلفن های ثابت ارتباطات اساسی بسیاری از اینترنت اشیا را فراهم می کنند.

یکی از مولفه های مهم دیگر در توسعه اینترنت اشیا کاربردی ، تصمیم هوشمندانه IPV6 برای افزایش فضای آدرس های اینترنتی بود. استیو لیبسون ، از موزه تاریخ کامپیوتر ، اظهار داشت ، “گسترش فضای آدرس به این معنی است که ما می توانیم به هر اتم روی سطح زمین یک آدرس IPV6 اختصاص دهیم و هنوز آدرس کافی باقی مانده است.” به عبارت دیگر ، به زودی آدرس های اینترنتی ما تمام نمی شود.

تحقق مفهوم اینترنت اشیا از چه زمانی بود؟

اینترنت اشیا ، به عنوان یک مفهوم ، تا سال ۱۹۹۹ رسماً نامگذاری نشده بود. یکی از اولین نمونه های اینترنت اشیا مربوط به اوایل دهه ۱۹۸۰ است و یک دستگاه کوکا کولا بود که در دانشگاه کارنگی ملون واقع شده بود. برای این منظور برنامه نویسان از طریق اینترنت به دستگاه یخچال متصل می شوند و بررسی می کنند که آیا نوشیدنی در دسترس است یا خیر؟

در سال ۲۰۱۳ ، اینترنت اشیا به سیستمی با استفاده از چندین فناوری تبدیل شد ، از اینترنت گرفته تا ارتباطات بی سیم و از سیستم های میکرو الکترومکانیکی (MEMS) گرفته تا سیستم های جاسازی شده. هم اکنون تمام جنبه های مختلف اتوماسیون (از جمله اتوماسیون ساختمان ها و خانه ها) ، شبکه های حسگر بی سیم ، GPS ، سیستم های کنترل و سایر موارد ، همه از اینترنت اشیا پشتیبانی می کنند.

به زبان ساده ، اینترنت اشیا شامل هر دستگاهی است که سوئیچ خاموش و روشن دارد و به اینترنت متصل است. این تقریباً هر چیزی را که فکرش را بکنید و از تلفن های همراه گرفته تا نگهداری ساختمان، دستگاه های پزشکی یا موتور جت هواپیما را شامل می شود. برای مثال یک ساختمان هوشمند نمونه ای عالی از موارد اضافه شده اخیر به اینترنت اشیا را ارائه می دهد.

اتصال دستگاه ها به اینترنت اشیاء

وقتی به اینترنت اشیا فکر می کنید ، این ایده را در نظر بگیرید که “هر دستگاهی قادر است با دستگاه های دیگر ارتباط برقرار کند.” اینترنت اشیا برای ایده های جدید و خلاقانه آماده است تا به وظایف مورد استفاده اضافه شود. اینترنت اشیا را می توان برای سازماندهی مواردی مانند شبکه های حمل و نقل استفاده کرد. “شهرهای هوشمند” نیز می توانند از آن برای کاهش اتلاف وقت شهروندان و حداکثر استفاده کارآمد از انرژی استفاده کنند. در حقیقت ، اینترنت اشیا تقریباً فرصت های بی پایانی را برای اتصال به دستگاه ها و تجهیزات فراهم می کند

توجه به مقوله امنیت در اینترنت اشیا

در حالی که تا کنون اقدامات زیادی برای اطمینان از امنیت در اینترنت اشیا انجام شده است ، اما تعجب آور نیست که این مسئله با رشد IoT به یک نگرانی قابل توجه تبدیل شده است. به معنای واقعی کلمه میلیاردها دستگاه با هم در ارتباط هستند و این امکان را برای هر کس فراهم می کند تا به دستگاه قهوه ساز شما حمله کرده و سپس به کل شبکه شما دسترسی پیدا کند! اینترنت اشیا همچنین باعث می شود مشاغل در سراسر جهان در برابر تهدیدات امنیتی بازتر باشند.

علاوه بر این ، هنگام استفاده از اینترنت اشیا ، به اشتراک گذاری داده ها و حریم خصوصی به مشکل بر می خورد. در نظر بگیرید که وقتی میلیاردها دستگاه بهم متصل می شوند ، نگرانی ها چگونه افزایش می یابد. برخی از مشاغل با ذخیره اطلاعات زیادی که این دستگاه ها تولید می کنند روبرو خواهند شد. آنها باید یک روش برای ذخیره سازی ایمن داده ها پیدا کنند ، در حالی که هنوز قادر به دسترسی ، ردیابی و تجزیه و تحلیل مقدار زیادی از آنها نیستند.

اینترنت اشیا و حملایت سایبری

جیمز لوئیس ، که یک محقق امنیت سایبری در مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی است ، گزارشی نوشت که توصیف می کند چگونه ارتباطات اینترنت اشیا به هکرهای رایانه ای اجازه می دهد تا از طریق دستگاه های بهم متصل حمله سایبری انجام دهند. این تهدید بسیار واقعی است ، حتی کمیسیون تجارت فدرال نیز درگیر آن شده است و می خواهد بداند چگونه حریم خصوصی را تضمین کند و نحوه نصب پادمان های امنیتی در دستگاه های جدید متصل به اینترنت چگونه است. به عنوان مثال ، اکنون می توان از طریق اتصالات Wi-Fi اتومبیل های جدید را ربود. حتما در مورد تهدید هکرها برای ربودن ماشین های خودکار هوشمند شنیده اید! به این ترتیب هنگام ایجاد روش های جدید برای استفاده از اینترنت اشیا ، نباید امنیت و مدیریت ریسک آن را نادیده گرفت.