برخی ها کوین اشتون (Kevin Ashton) را “مخترع و بنیان گذار اینترنت اشیا نامیده اند، زیرا او فردی است که برای اولین بار در سال ۱۹۹۹ این اصطلاح را برای توصیف سیستمی که در آن اینترنت از طریق سنسورها به دنیای فیزیکی متصل است، به کار برده است. او همچنین یک کارآفرین و از بنیانگذاران مرکز Auto-ID در MIT است.
اما در حالی که این عبارت در سال ۱۹۹۹ به وجود آمد، مفهوم دستگاه های متصل به سال ۱۸۳۲ میلادی باز می گردد. هنگامی که اولین تلگراف الکترومغناطیسی طراحی شد که امکان برقراری ارتباط مستقیم بین دو دستگاه را از طریق انتقال سیگنال های الکتریکی فراهم می ‘کرد. با این حال ، تاریخ واقعی اینترنت اشیاء با اختراع اینترنت در اواخر دهه ۱۹۶۰ آغاز شد. در ادامه بیشتر به معرفی بنیان گذار اینترنت اشیا و تاریخچه IoT می پردازیم. همچنان با ما همراه باشید.
قبل از اینکه به معرفی بنیان گذار اینترنت اشیا و چگونگی گسترش این مفهوم بپردازیم. باید به چگونگی به کار افتادن اینترنت که خود جزء مهمی از اینترنت اشیاء است و مدت ها قبل از این اصطلاح اختراع شده بپردازیم.
اینترنت در واقع در سال ۱۹۶۲ به عنوان بخشی از DARPA (آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی) شروع به کار کرد و در ۱۹۶۹ به ARPANET تبدیل شد. در دهه ۱۹۸۰، ارائه دهندگان خدمات تجاری از استفاده ی عمومی از ARPANET حمایت کردند و به آن اجازه دادند به اینترنت مدرن ما تبدیل شود.
ماهواره های موقعیت یابی جهانی (GPS) در اوایل سال ۱۹۹۳ به واقعیت تبدیل شد و وزارت دفاع یک سیستم پایدار و بسیار کاربردی از ۲۴ ماهواره را ارائه کرد. این امر به سرعت توسط ماهواره های خصوصی و تجاری در مدار قرار گرفت. امروزه ماهواره ها و تلفن های ثابت ارتباطات اساسی را برای بسیاری از تجهیزات اینترنت اشیا ارائه می دهند.
اما علاوه بر اینترنت یکی دیگر از مولفه های مهم در توسعه IoT ، تصمیم هوشمندانه IPV6 برای افزایش فضای آدرس بود. استیو لیبسون ، از موزه تاریخ کامپیوتر ، می گوید: “گسترش فضای آدرس بدین معناست که ما می توانیم آدرس IPV6 را به هر اتم در سطح زمین اختصاص دهیم و هنوز آدرس های کافی برای این کار باقی مانده است.” به عبارت دیگر، ما به زودی آدرس های اینترنتی خود را تمام نمی کنیم.
در حال حاضر IoT در گلخانه هوشمند (اینترنت اشیا گلخانه)، شهر هوشمند ، ساختمان هوشمند ، صنایع هوشمند و غیره، شیوه زندگی و کار ما را دگرگون کرده است. میلیاردها شیء فیزیکی “هوشمند” در سراسر جهان، در خیابان های شهر، در خانه ها و بیمارستان و کارخانه ها، دائماً در حال جمع آوری و به اشتراک گذاری داده ها در اینترنت هستند که به آنها سطح هوش دیجیتالی و استقلال می بخشد. اما آیا می دانید اولین دستگاه اینترنت اشیا (IoT) در جهان کی اختراع شد؟
اینترنت اشیاء ، همچنان به عنوان یک مفهوم، تا سال ۱۹۹۹ به طور رسمی نامگذاری نشد. اما یکی از اولین نمونه های استفاده از اینترنت اشیا مربوط به اوایل دهه ۱۹۸۰ است. در اصل اولین دستگاه اینترنت اشیا در جهان در اوایل دهه ۱۹۸۰ در دانشگاه کارنگی ملون؛ یکی از معتبرترین دانشگاه های ایالات متحده آمریکا اختراع شد. گروهی از دانشجویان دانشگاه راهی را ایجاد کردند تا محتویات دستگاه فروش خودکار کوکاکولا در یک شبکه گزارش شود. آنها میکروسوئیچ ها را روی دستگاه نصب کردند تا در مورد تعداد قوطی ها و سرد بودن آنها گزارش دهند.
در سال ۱۹۹۰ جان رومکی برای اولین بار یک توستر را به اینترنت متصل کرد. یک سال بعد گروهی از دانشجویان دانشگاه کمبریج از یک دوربین اینترنتی برای گزارش میزان قهوه موجود در یک ظرف قهوه استفاده کردند. آنها این کار را با برنامه نویسی دوربین وب جهت گرفتن سه بار عکس در دقیقه از قهوه جوش انجام دادند. سپس عکس ها را به رایانه های محلی ارسال کردند تا همه ببینند آیا قهوه در دسترس است یا خیر.
اصطلاح اینترنت اشیا توسط کوین اشتون، دانشمند کامپیوتر و بنیان گذار اینترنت اشیا مطرح گردید. اشتون هنگام کار در Procter & Gamble پیشنهاد کرد که تراشه های شناسایی فرکانس رادیویی (RFID) را روی محصولات قرار داده و آنها را از طریق زنجیره تامین ردیابی کند. گفته می شود که او کلمه “اینترنت اشیا” را در پیشنهاد خود برای جلب توجه مدیران به کار برده است.
کوین اشتون معتقد بود شناسایی فرکانس رادیویی (RFID) پیش نیاز اینترنت اشیا است. وی نتیجه گرفت که اگر همه دستگاه ها “برچسب گذاری” شوند ، رایانه ها می توانند آنها را مدیریت و ردیابی کرده و از آنها موجودی بگیرند. تا حدودی، برچسب گذاری اشیا از طریق فناوری هایی مانند علامت گذاری دیجیتال ، بارکد و کدهای QR به دست آمده است. کنترل موجودی یکی از بارزترین مزایای اینترنت اشیا است.
اینترنت اشیا در آن زمان به معنای استفاده از اینترنت جهت توانمندسازی رایانه ها برای درک جهان پیرامونشان بود. البته در آن زمان باور این موضوع که رایانه ها قادر به درک جهان باشند، بسیار سخت بود و شک و تردیدهای زیادی در این زمینه وجود داشت. به طوریکه خیلی ها این مسئله را قبول نمی کردند. تا اینکه اوایل دهه ۲۰۰۰، افراد کمی از متخصصان به این ایده اعتقاد پیدا کردند. کم کم علاقه مردم به فناوری اینترنت اشیا شروع به افزایش کرد، زیرا دستگاه های متصل بیشتری وارد بازار شدند.
در سال ۲۰۰۰ ، ال جی اولین یخچال هوشمند خود را به بازار معرفی کرد. در سال ۲۰۰۷ نیز اولین آیفون عرضه شد و تا سال ۲۰۰۸، تعداد دستگاه های متصل از تعداد افراد روی کره زمین فراتر رفت. در سال ۲۰۰۹، گوگل شروع به آزمایش خودروهای خودران و بدون راننده کرد و در سال ۲۰۱۱، ترموستات هوشمند گوگل Nest وارد بازار شد که امکان کنترل از راه دور حرارت مرکزی را می داد.
تا سال ۲۰۱۳، اینترنت اشیاء با استفاده از فناوری های متعدد رفته رفته به یک تکنولوژی عظیم تبدیل شد و از اینترنت گرفته تا ارتباطات بی سیم و از سیستم های میکرو الکترومکانیکی (MEMS) تا سیستم های تعبیه شده را در برگرفت. امروزه زمینه های سنتی اتوماسیون (از جمله اتوماسیون ساختمان ها و خانه ها)، شبکه های حسگر بی سیم، GPS، سیستم های کنترل از راه دور و سایر موارد، همه از IoT پشتیبانی می کنند.
منابع: https://www.smart-industry.net/interview-with-iot-inventor-kevin-ashton-iot-is-driven-by-the-users/
https://www.weforum.org/agenda/2021/03/what-is-the-internet-of-things/